Kościół Rzymskokatolicki pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
Trójnawowy kościół wybudowano z żelbetu na planie prostokąta w stylu wczesnego modernizmu. Ma półkoliste prezbiterium i szeroką wieżą z fasadą ozdobioną nad wejściem płaskorzeźbą Chrystusa. Kościół powstał wg projektu architekta Adolfa Stahla dla parafii ewangelickiej. Prawdopodobnie był pierwszą w ówczesnym państwie pruskim budowlą sakralną konstrukcji żelbetowej. Kościół posiada dwuspadowy dach, który w 1980 r. pokryto blachą miedzianą.
Nad głównym wejściem widać płaskorzeźbę z wyobrażeniem walki św. Jerzego ze smokiem. Nad łukiem tęczowym umieszczono współczesne freski przedstawiające Chrystusa w otoczeniu aniołów i świętych. Wewnątrz w prezbiterium znajduje się neogotycki ołtarz przedstawiający Ostatnią Wieczerzę, przeniesiony w latach czterdziestych ze zniszczonego wówczas katolickiego kościoła św. Jana Chrzciciela w Szczecinie. Wewnątrz znajduje się duży chór muzyczny z organami.
Od południa znajduje się konstrukcyjnie związana z korpusem wieża dzwonnicza, założona na planie prostokąta, zwieńczona prostokątnym w rzucie hełmem o esowatym profilu połaci. Na szczycie stoi duży krzyż, obity blachą miedzianą. W wieży znajdują się 4 dzwony zawieszone w roku 1986: „Serce Jezusa”, „Królowa Polski”, „Św. Maksymilian” i „Jan Paweł II”.
